Temelleri 1900’lü yılların başında Dr. Jacob Levy Moreno tarafından ortaya atılmış ve geliştirilmiştir. Psikodrama, bireylere yaşadıkları sorunları yeniden ele alma, bu sorunları sorgulama ve sahneleme imkanı tanıyan, bireylerin yaşantıları ile ilgili farklı yollar denemesine yardımcı olan bir grup terapi şeklidir.

Psikodrama yaşantısı bir grup terapisi ve gelişim yöntemidir. Bireyin kendi iç dünyasına bakmasına, ilişki ve seçimlerini sorgulamasına, bu ilişkilerde yaşadığı sorunlara ve çatışmalara kendisine özgü, yaratıcı çözümler bulmasına yardımcı olur. Psikodrama kişilerdeki yaratıcılık ve spontanite becerilerinin ortaya çıkmasını ve gelişmesini sağlayan bir terapi yöntemidir.

Psikodrama kişiye; sahnede olduğu, çeşitli rolleri canlandırdığı, hareket halinde olduğu ve yanlış yapma ihtimalinin olmadığı bir ortam sağlamaktadır. Psikodramada kişi; yargılanmayacağını, yadırganmayacağını ya da sorgulanmayacağını bildiği bir ortamda, geçmişinden bir olayı, gelecekte meydana gelmesi ihtimali olan bir olayı, hayatında o anda mevcut olan bir durumu ya da herhangi bir duygu veya düşüncesini çalışma imkanı bulabilir. Örneğin kişi rüyalarını, kaygılarını, umutlarını, hayallerini, anılarını, ilişkilerini vb. çalışabilir. Amaç kişinin çalışmak istediği konuya yeni bir bakış açısıyla bakabilmesi, bu konuyu yeni bir deneyim gibi tekrar yaşayabilmesidir. Böylece kişi yeni deneyimler ve yeni çözümler edinebilir.

Psikodrama sadece kişinin kendisini daha iyi anlamasını ve tanımasını sağlamaz. Çevresindeki kişileri ve yaşantılarını da daha iyi anlamasını, daha iyi tanımasını sağlar. Böylece kişi empati becerisini geliştirme imkanı bulur. Psikodramanın belki de en önemli özelliği hareket etme, canlandırma üzerine kurulu bir terapi yöntemi olduğu için, kişiyi hayatında da çözüme yönelik harekete geçmesi için cesaretlendiriyor olmasıdır.

 

Çocuk psikodraması çocukların günlük yaşamlarında yaşadıkları zorlukları, geçmişlerinde kalan önemli olayları ve bunlara ilişkin duygularını, yetersizliklerini, başarılarını ve bunlara bağlı olarak gelişen önyargılarını ve inançlarını sahneleyerek ortaya koydukları ve bu yolla değişimin sağlandığı bir terapötik süreçtir.